Melancholia ludzi: Tristan i Isolde” na scenie Bayreuth

Veröffentlicht:

Von:

1/7>

Camilla nylund (Isolde), Christa Mayer (Brangäne), © Enrico Nawrath

Wpływ nowej inscenizacji na publiczność

Wydajność „Tristan i Isolde” spowodowała mieszane uczucia wśród widzów w Bayreuth. Dyrektor Thorleifur Örn Arnasson przedstawia idiosynkratyczną interpretację, która wyróżnia się od tradycyjnej inscenizacji. Jest wspierany przez dyrygenta Semyon Bychkov, którego muzyczny sposób wpływa również na publiczność. Wybrane elementy wokalne, szczególnie przez Camilla Nylund jako Isolde i Christa Mayer jako Brangäne, tworzą emocjonalną głębokość, która jest inaczej wchłaniana przez widzów.

Krytyka kierunku i wdrożeń wizualnych

Najnowsza inscenizacja przedstawiła publiczności w Bayreuth pewne wyzwania. Poleitmotif melancholii przebiega przez całą operę i jest podkreślony przez wąski obszar etapowy, który daje wrażenie zatrzymania. Bohaterowie, zwłaszcza Tristan, wydają się melancholia utracona we wraku statku. Element zamieszania wynika z sprzętu wizualnego, który może być dla niektórych frustrujący, ponieważ wiele szczegółów jest utraconych w słabym świetle. Strategicznie umieszczone antyki na scenie można interpretować jako „tradę wspomnień”, przy czym związek między przestrzenią sceniczną a publicznością może się znacznie różnić.

Wydajność muzyczna jako element centralny

Muzyczne występ orkiestry, kierowany przez Semyona Bychkova, jest niezaprzeczalnie potężny. Legendarna akustyka Festiwalu Bayreuth House tworzy przejrzystość, która przybliża publiczność i imponująco wprowadza muzykę do muzyki poprzez wyraźne i dynamiczne przejścia. Umiejętności Bychkova do zabawy z intensywnością muzyczną prowadzą do imponującego wykonywania pracy. Zostało to oszacowane przez publiczność, która zapłaciła mu wiele oklasków.

Wyzwanie interpretacji mitologicznych pojęć

Nie należy lekceważyć wyzwań związanych z inscenizacją „Tristan i Isolde”. Mitologiczne i psychologiczne warstwy pracy stanowią bogatą podstawę hodowlaną do interpretacji, ale różnica między prezentacją na scenie a zrozumieniem publiczności pozostaje głównym problemem. Decyzja Arnassona o przedstawieniu historii w stylu quasi-koncert zwiększa odchylające reakcje publiczności. Podczas gdy niektórzy chwalili kreatywność i innowacyjne podejście, istniały również krytyczne głosy, które wskazywały na statykę przywództwa osoby i wymawiane boos dla kierunku.

Wnioski i perspektywy na temat nadchodzących występów

Ogólnie rzecz biorąc, nowa produkcja „Tristan i Isolde” Bayreuth pozostaje tematem dyskusji. Połączenie nowego podejścia artystycznego i sprawdzonego talentu muzycznego oferuje zarówno wyzwania, jak i możliwości. Udostępniono publiczność, co podkreśla znaczenie inscenizacji dla sceny kulturalnej opery. Wrażenia i emocje są zwykle różne; Niemniej jednak istnieje nadzieja na nowe impulsy i kontynuację dyskusji na temat wdrażania w nadchodzącym roku.

krytyka dr Eleonore Büning

kontakt z autorem

kontakt z biurem redakcyjnym

Podobał Ci się ten post? Poleć to!

- nag