Klimaatfinanciering: Merz wordt bekritiseerd – Duitsland verspilt zijn woord!

Klimaatfinanciering: Merz wordt bekritiseerd – Duitsland verspilt zijn woord!

De internationale klimaatcrisis vraagt ​​om urgentie, maar Duitsland blijft achter bij de verwachtingen op het gebied van klimaatfinanciering. Op de voorbereidende top voor de klimaatconferentie in Belém heeft kanselier Friedrich Merz (CDU) geen specifieke cijfers verstrekt over financiële bijdragen voor klimaatbeschermingsmaatregelen. Een krachtig signaal zag er anders uit, aangezien Merz er niet in slaagde bindende toezeggingen te doen aan de Tropical Forest Forever Facility (TFFF) en de mondiale klimaatfinanciering, zoals fr.de gemeld. Dit is waar Greenpeace in het spel komt en kritiek uit op de gemiste kans om met een duidelijk financieel commitment een krachtig startsignaal te geven voor de komende onderhandelingen.

De ambitieuze klimaatdoelstellingen van Duitsland, die tijdens de G7-top van 2021 onder Angela Merkel zijn geformuleerd, voorzien in jaarlijkse klimaatfinancieringsbedragen van ongeveer zes miljard euro. Uit de huidige schattingen van het ‘Duitse klimaatfinancieringsinitiatief’ blijkt echter dat deze fondsen in 2023 niet meer dan 5,3 miljard euro zullen bedragen en in 2026 worden teruggebracht tot maximaal vijf miljard euro. Jan Kowalzig van Oxfam uit zijn bezorgdheid dat een dergelijke verlaging het vertrouwen tussen ontwikkelde landen en lage-inkomenslanden zou kunnen bedreigen.

Klimaatbescherming als armoedebestrijding

Federale minister van Ontwikkeling Reem Alabali Radovan (SPD) benadrukt dat klimaatbescherming nauw verbonden is met de strijd tegen armoede. De gevolgen van de klimaatverandering zijn vooral verwoestend voor de armere bevolkingsgroepen, zoals blijkt uit de schade veroorzaakt door de orkaan Melissa. Volgens haar zouden investeringen in hernieuwbare energieën niet alleen de economische welvaart kunnen veiligstellen, maar ook de concurrentiekracht van Duitsland kunnen versterken.

De situatie is niet alleen een nationale uitdaging, maar past ook in de internationale context. Volgens het Akkoord van Parijs moet de mondiale temperatuurstijging beperkt blijven tot minder dan 2°C, met als doel de 1,5°C indien mogelijk niet te overschrijden. Dit vereist alomvattende aanpassingsmaatregelen en het versterken van de veerkracht tegen de gevolgen van klimaatverandering. Volgens het Climate Policy Initiative is er tegen 2030 naar schatting 8.000 miljard dollar aan jaarlijkse investeringen nodig voor klimaatbescherming. Een groot deel van dit geld moet worden bijeengebracht door ontwikkelings- en opkomende landen, die vaak over zeer weinig eigen middelen beschikken.

Vertrouwen opbouwen of verliezen?

De beloften van geïndustrialiseerde landen om ontwikkelingslanden en opkomende landen financieel te steunen komen voort uit het Raamverdrag van de Verenigde Naties inzake klimaatverandering van 1992 en artikel 9 van de Overeenkomst van Parijs. Al in 2009 werd op de klimaatconferentie in Kopenhagen een financieringsdoelstelling van 100 miljard dollar per jaar in 2020 vastgelegd, die in 2015 in Parijs werd verlengd tot 2025. Toch werd dit doel pas in 2022 bereikt, wat het vertrouwen in de internationale klimaatfinanciering in deze landen ernstig aantastte. Over het ‘New Collective Quantified Goal’ (NCQG) wordt momenteel onderhandeld tijdens de klimaatconferentie van 2024 in Bakoe (COP 29), die tot doel heeft de betalingen tegen 2035 te verdubbelen tot 300 miljard dollar per jaar.

De tijd dringt en experts als Martin Kaiser van Greenpeace eisen duidelijke financiële toezeggingen van Merz tegen de tijd van de conferentie. Anders zou Duitsland zijn internationale reputatie als betrouwbare partner op het gebied van klimaatbescherming in gevaar kunnen brengen. In overeenstemming met de EU-strategie voor duurzame financiering, die erop gericht is geld naar milieuvriendelijkere projecten te kanaliseren, moet de koers nu worden uitgezet.