Moore jako ratownik klimatu: jak rolnicy mogą uprawiać ziemię bez emisji CO2

Moore jako ratownik klimatu: jak rolnicy mogą uprawiać ziemię bez emisji CO2

Torfowiska to nie tylko fascynujące obszary przyrodnicze, ale także kluczowi gracze w walce ze zmianami klimatycznymi. Henning Voigt, który prowadzi gospodarstwo ekologiczne w pobliżu wybrzeża Niemiec Wschodnich, zauważył to już w 1996 roku. 350 hektarów jego posiadłości to w większości bardzo wilgotne użytki zielone, bogate w roślinność torfowiskową. Rośliny te mają potencjał do magazynowania CO2, jednak niewielu rolników jest tego świadomych i wykorzystuje możliwości, jakie oferują torfowiska.

W Niemczech jedynie 2% dawnych torfowisk znajduje się w stanie zbliżonym do naturalnego, co jest raczej niskim wynikiem, biorąc pod uwagę średnie wartości światowe. Poziom odwadniania jest również niepokojąco wysoki. Około 7% powierzchni użytków rolnych w Niemczech to dawne wrzosowiska, które jednak według [raportów DW] powodują prawie 40% emisji gazów cieplarnianych z rolnictwa (https://www.dw.com/de/moore-co2-klimawandel-klimaschutz/a-74544349). Każdego roku osusza się prawie 500 000 hektarów torfowisk, co prowadzi do emisji CO2 i tym samym sprzyja globalnemu ociepleniu.

Kluczem jest ponowne zwilżanie

Częścią rozwiązania może być ponowne nawadnianie torfowisk. Większość osuszonych torfowisk znajduje się w Europie, gdzie różne projekty i inicjatywy mają na celu rekultywację tych cennych ekosystemów. Sam Voigt angażuje się w ten obszar, m.in. poprzez współpracę z firmą Otto-Versand, która chce wykorzystywać rośliny torfowiskowe do produkcji zrównoważonych opakowań.

Coraz częściej dyskutuje się o koncepcji paludikultury, czyli rolnictwa na obszarach wrzosowisk, jako klucza do zrównoważonego użytkowania tych obszarów. Chociaż nie jest to zjawisko powszechne, wstępne projekty wykazują obiecujące podejście polegające na wykorzystaniu roślin torfowiskowych do wytwarzania energii lub produkcji materiałów budowlanych i izolacyjnych. Katalog Paludi pomaga w przejrzystym wykazie produktów i usług z zakresu paludikultury.

Wsparcie polityczne i promocja

Aby promować ponowne nawadnianie torfowisk, potrzebna jest także polityka. Ministerstwo Środowiska oraz Bank Emerytur Rolniczych pracują nad nową wytyczną dofinansowania, która ma wesprzeć rolników w jej wdrażaniu. Porozumienie między krajami związkowymi z 2021 r. stanowi, że do 2050 r. wszystkie obszary wrzosowisk powinny być zagospodarowane w sposób możliwie najbardziej wilgotny.

Temat emisji gazów cieplarnianych w rolnictwie jest przedmiotem dyskusji także na arenie międzynarodowej. Na przykład w Danii planuje się ustalić cenę na emisje z rolnictwa, aby stworzyć zachęty do ograniczania emisji. Sugestie obejmują stałe umowy zakupu produktów z uprawy paludi, a także większą swobodę rolników w zakresie eksperymentowania z ponownym nawadnianiem swoich gruntów.

Podsumowując: ożywienie wrzosowisk to wyzwanie wymagające dużego zaangażowania i pomysłowości. Istnieje jednak wiele sposobów, aby realnie wpłynąć na ochronę klimatu.