COP30 in Brazilië: de klimaatdoelstellingen van Europa in crisis!

COP30 in Brazilië: de klimaatdoelstellingen van Europa in crisis!

Onder druk van mondiale uitdagingen verzamelt de wereld zich voor de 30e Wereldklimaatconferentie COP30 in Brazilië, die tegenwoordig voor opschudding zorgt. [ZDF] meldt dat de conferentie een beslissende koers zou kunnen uitzetten voor de internationale klimaatbescherming, terwijl het geopolitieke raamwerk snel verandert. Traditionele actoren in het klimaatbeleid, zoals de VS en Europa, verliezen steeds meer invloed en worden geconfronteerd met nieuwe uitdagingen.

Nu de VS onder leiding staan ​​van Joe Biden, dat een miljardenfinancieringsprogramma heeft gelanceerd voor klimaatbeschermingsinitiatieven, wijzen interne tekenen op verandering. Maar de schaduw van de regering-Trump blijft bestaan, die zich terugtrok uit klimaatactie en de zichtbaarheid van de term ‘klimaatverandering’ uit officiële documenten verwijderde. Als gevolg hiervan is er sprake van een alarmerende erosie van de nationale en internationale verplichtingen om de klimaatverandering te bestrijden.

De rol van Europa op het gebied van klimaatbescherming

De situatie in Europa is niet minder uitdagend. Volgens [ingenieur] zijn er interne spanningen rond de Green Deal, die steeds vaker wordt aangevallen door conservatieve krachten in het EU-Parlement. Dit komt onder meer tot uiting in de roep om een ​​verhoging van de gratis vervuilingsrechten voor de industrie. Vooral Duitsland en Frankrijk willen de implementatie van belangrijke klimaatdoelstellingen uitstellen – een stap die het klimaatbeleid van het continent zou kunnen schaden.

Tijdens de COP30 zullen de EU-landen een ambitieuze vermindering van de uitstoot van broeikasgassen met 90% eisen tegen 2040, hoewel dit slechts gedeeltelijk zal worden ondersteund door internationale overeenkomsten. De deadline voor het indienen van nieuwe nationale klimaatbijdragen (NDC’s) tegen 2035 werd gemist door tweederde van de ondertekenaars van de Overeenkomst van Parijs, inclusief de EU. Deze mislukkingen roepen vragen op over de vooruitgang die Niklas Höhne van het New Climate Institute ziet, maar als zwak beschouwt in de perceptie van de officiële toezeggingen.

Mondiale perspectieven en uitdagingen

In een tijd waarin de VS zich steeds meer terugtrekken uit de klimaatbescherming, komt het klimaatbeleid steeds meer in de schijnwerpers van het veiligheidsbeleid te staan. Federaal minister van Buitenlandse Zaken Johann Wadephul benadrukt het belang van deze politieke dimensie als noodzakelijk diplomatiek instrument. Hij benadrukt ook de noodzaak om het concurrentievermogen en het technologische leiderschap van Duitsland te behouden om tegen 2045 klimaatneutraliteit te bereiken.

China daarentegen presenteert zichzelf als een belangrijke speler op het gebied van hernieuwbare energie. Ruim 80% van de zonnecellen en 75% van de batterijen op de markt komen al uit China, wat echte concurrentie-uitdagingen voor Europese autobedrijven met zich meebrengt. De uitbreiding van fotovoltaïsche zonne-energie en windenergie wordt nog steeds bevorderd, wat van invloed is op de mondiale technologische veranderingen en onze eigen economische ambities.

De COP30 wordt door onderhandelaars zowel in Belém als internationaal gezien als een kans om nieuwe bindende toezeggingen te formuleren. Hoewel de hoop op vooruitgang wordt geuit – vooral door Artur Runge-Metzger en Carolin Friedemann – blijft het gevaar bestaan ​​dat economische belangen zullen ingrijpen als een vertragende factor in het klimaatdebat.

Over het geheel genomen laat de huidige dynamiek in de internationale klimaatbescherming zien dat alle landen worden opgeroepen hun verantwoordelijkheid te nemen en de dialoog over noodzakelijke maatregelen voort te zetten. De ophef over klimaatdoelstellingen, implementatie en technologische innovaties blijft spannend en het valt nog te bezien of en hoe voorzieningen zullen worden getroffen voor toekomstige generaties.